အၿငိမ္႔

မိုးေခါင္လို႔ တီးတဲ႔ဗံုသံ

ေျမခ်စ္သူကဗ်ာမ်ား

သံုးေယာက္ေကာင္းကင္ ကဗ်ာစာအုပ္(ေမာင္သစ္မင္း)

စစ္ပြဲမ်ား(၆)

လွည္းအစီး ၅၀၀ ကိုတစ္ေကာင္တည္းနဲ႔ဆဲြႏုိင္တဲ့ ခြန္အား
ငါတုိ႔မွာရိွတယ္။
ဖရုႆ၀ါစာေတြ မေျပာပါနဲ႔။
တုိင္းျပည္တစ္ျပည္ကို တုိင္းျပည္တစ္ျပည္ေပၚထပ္တင္ႏွိင္တဲ့
တစ္ေယာက္ကို စစ္သည္ ၁သိန္းနဲ႔ညီမွ်တဲ့အင္အား ငါတုိ႔မွာရိွတယ္
ေသနတ္ေတြနဲ႔ ခ်ိန္မထားပါနဲ႔။

ငါတုိ႔မွာ
သမုိင္းရိွတယ္
သာသနာရိွတယ္
ဘယ္ေတာ့မွ သံုးမကုန္ ျဖဳန္းမကုန္တဲ့ သယံဇာတေတြနဲ႔
ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္မ်ားစြာရိွတယ္။ ၿပီးေတာ့
အခ်ိန္မေရြး ထြန္းလြယ္ ဖြားလြယ္တဲ့ ထြန္းကားတဲ့လူ႔အရင္းအျမစ္ေတြရိွတယ္။

ငါတုိ႔မွာ ဆယ္သက္ ဆပ္မကုန္တဲ့ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြရိွရင္ေတာင္
ငါတုိ႔ရဲ႕ေသြးဆာမႈအစာအိမ္က ေက်လြယ္ ေပ်ာက္လြယ္ ပ်က္လြယ္။


အသံေတြ စစ္ခ်ၾကည့္ပါလား
စစ္မလုိဘဲ အခ်စ္လုိေနတဲ့ ေရႊတုံးေရႊခဲေတြ၊
ငရဲနဲ႔ေဖာင္းကားၿပီး
ေလခုိေနတဲ့ေပါင္မုန္႔လုိ လူေသဆန္ေနတဲ့ငါတုိ႔ကိုေတြ႕ရမယ္။

ဘယ္ေနရာနင္းနင္း
သနားစရာ ေသဆုံးသြားေလတဲ့ ဘုိးဘြားေတြရဲ႕ ညည္းညဴးသံေတြနဲ႔
သနားစရာ ဆက္လက္ရွင္သန္ေနရတဲ့ သား ေျမး ျမစ္ေတြရဲ႕ငုိသံေတြကို ၾကားရမယ္။


ဂ်ပန္နဲ႔ရတယ္
အဂၤလိပ္နဲ႔ရတယ္
ဇာတ္တူသား မစားခ်င္တဲ့ ငါတုိ႔ရဲ႕ မီးရိုးဖလာစိတ္ကိုမွ
(ခင္ဗ်ားတုိ႔)
အပ်ိဳရည္ပ်က္ေအာင္ ၀ုိင္းဖ်က္ခဲ့ေလျခင္း ။      ။

                                               ခရမ္းျပာထက္လူ

ေခ်ေဂြဗားရား

လူတုိင္းေသရမယ္ဆုိတာသိၿပီးသားမုိ႔ ဘာဆန္းလ႔ုိတုန္း
ဘယ္လုိေသရမလဲဆုိတာသာ ဆန္းရတယ္။

မင္းတုိ႔ငါ့ကိုသတ္ပစ္မယ္ဆုိတာ
ေတာ္လွန္ေရးမစခင္ကတည္းက ငါသိခဲ့တာပဲ။
 
လူဆုိတာ က်ည္ဆံနဲ႔မေသလည္း
ေနာက္တစ္နည္းနဲ႔ေသခ်ာေပါက္ ေသရမွာ ေသခ်ာ။

ဥပမာ
ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနတုန္း
ေခါင္းေပၚပန္းအုိးတစ္အုိး ျပဴတ္က်လာၿပီး ေသြးအုိင္ထဲ ႏွင္းဆီေတြ ပြင့္ထြက္သြားသလုိေပါ့။

ဥပမာ
ပင္လယ္ရဲ႕ ညေနဆည္းဆာကိုထုိင္မွ်ားေနရင္း
ဧရာမလိႈင္းလုံးႀကီးရဲ႕ ခုန္အုပ္စားေသာက္ျခင္းကိုခံလုိက္ရတဲ့ လူအုပ္ႀကီးလုိေပါ့။

ဥပမာ
ဒဏ္ခတ္ခံထားရတဲ့ဒဏ္ရာေတြ ဒဏ္ခံႀကိဳးတစ္ေခ်ာင္းဆီကျပတ္ထြက္
ညဘက္ ေဒတာတစ္ခုလုံး နံရံတစ္ခုထဲေျပး၀င္ ၿပဲထြက္သြားသလုိေပါ႔။

ရပါတယ္။
မရတာက
ခင္းဗ်ားတုိ႔ဘက္ကေအာ္သံေတြက
က်ဳပ္လက္ထဲကေဆးထုိးအပ္ကို လြတ္က်ေစခဲ့တာပဲ။
 
ဒါေႀကာင့္
ႀကံခင္းေတြထဲမွာ ေဆးျပင္းလိပ္ႀကီးခဲၿပီး
အရုဏ္ဦးကိုဆြဲဖြင့္ေနသူ ကုိယ့္လူႀကီးဆီက်ဳပ္သြားခဲ့ရတာေပါ့။

လူဆုိတာ လူကိုကာကြယ္ရမယ္။
 
ဒီ႔အတြက္ က်ဳပ္မွာ ႏုိင္ငံမရိွ။
ဒီ႔အတြက္ က်ဳပ္မွာသက္ေသခံအေထာက္အထား အိမ္ေထာင္စုဇယားမရွိ။
ဒီ႔အတြက္ က်ဳပ္မွာ က်ဳပ္မရိွ။

 
ဒီ႔ေနာက္မွာ က်ဳပ္ဦးထုပ္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ေခါင္းေပၚေရာက္ေနမွာကို က်ဳပ္မသိ။
ဒီ႔ေနာက္မွာ က်ဳပ္အေလာင္း ခင္ဗ်ားတုိ႔ျပတုိက္ထဲေရာက္သြားမွာကို က်ဳပ္မသိ။
ဒီ႔ေနာက္မွာ ဒီနာမည္ ဟာ ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕သေကၤတတစ္ခုျဖစ္သြားမွာကို က်ဳပ္မသိ။
 
လူငယ္တုိ႔
အေရျပားေပၚ က်ဳပ္အရုပ္ကုိ လွီးထည့္ထားရုံနဲ႔ ေတာ္လွန္ေရးကအဆုံးမသတ္ႏုိင္ဘူး။

မတရားမႈဟာ
တစ္ခ်က္ျခင္းသြားေနတဲ့ နာရီတစ္လုံးထဲက စကၠန္႔တံတစ္ေခ်ာင္းလုိပဲ
အႀကီးမားဆုံးခရီးသြားတစ္ဦးအျဖစ္ ကမၻာထဲ ဆက္ သြာေနလိမ့္ဦးမယ္။
သတိမရွိရင္ ေသမယ္။
သတိရိွရင္ ရွင္မယ္။ သတိရိွႀက။

က်ဳပ္ဇနီး အလုိင္ဒါ ကိုလည္းေျပာလုိက္
ကေလးေတြကို ပညာတတ္ေအာင္သင္
သူလည္း ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳလုိက္လုိ႔။

ကဲ တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ၾကြင္း၀င္ေအာင္ စိမ္တတ္သူႀကီးတုိ႔
တစ္ခ်က္တည္းနဲ႔ ငါ့ကိုရေအာင္ယူလုိက္ေတာ့။
အဲ့ဒီလုိ က်ဳပ္သူတုိ႔ကို ေအာ္ေျပာလုိက္တဲ့ အသံဟာ
ခင္ဗ်ားတုိ႔ေရွ႕မွာ ဒီေန႔အထိ ျပန္႔က်ဲ ေနဆဲေလ၊ မဟုတ္ဘူးလား ေသနတ္သံေေတြအျဖစ္နဲ႔။         ။
                                                                                            
                                                                                         ခရမ္းျပာထက္လူ
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                     

                                                                                                                                                

လူၾကိဳက္နည္းတဲ႔ေကာင္

To Download

စစ္ပြဲမ်ား(၅)

တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္မသိၾကပဲ လွံစြပ္နဲ႔ေျပးထုိး

ၿပီးမွတစ္ေယာက္အိပ္ကပ္ထဲက မိသားစုဓါတ္ပုံ တစ္ေယာက္

ထုတ္ၾကည့္ၿပီး၀မ္းနည္းၾကရတယ္။

ပစ္ကြင္းထဲမွာ

ဒါ သူ႕သားေလးနမ္းေနၾက နဖူးေလးမ်ားလား။

ပစ္ကြင္းထဲမွာ

ဒါ သူ႕သမီးေလးနမ္းေနၾက နဖူးေလးမ်ားလား။

မစဥ္းစားနဲ႔

ငါတုိ႔က လက္ေျဖာင့္ေသနတ္သမားေတြ။

မေန႔က ပန္းအုိးက်ကြဲတယ္။

ညက အိပ္မက္ဆုိးေတြမက္တယ္။

ဘုရားစင္ေရွ႕အလီလီထုိင္ကာ အိမ္ရွင္မ ငါးသက္ေစ့ သြားသြားလႊတ္ေနခဲ့ရေပါ့။ ။

                                                                                              ခရမ္းျပာထက္လူ

                                                                                                 ၂   ၀   ၁   ၂

စစ္ပြဲမ်ား(၄)

အာဖရိကရဲ႕ျမက္ေျခာက္ပင္ေတြေပၚမွာ

အေရေပၚအရုိးတင္ထားတဲ့ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ထုိင္ေနတယ္။

သူ႕ေနာက္ေက်ာမွာ လင္းတငွက္တစ္ေကာင္

သူ႔ရဲ႕ညစာကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ေစာင့္လုိ႕။

တ၀ုန္း၀ုန္းေပါက္ကြဲသံေတြထဲကေျပးထြက္လာတဲ့လွ်ာတစ္ေခ်ာင္းက

သူ႔ခႏၶာကုိယ္ေပၚက အ၀တ္စေတြကိုစိတ္ႀကိဳက္စားေသာက္လုိ႔။

မီးေတာက္မ်ားတန္းလန္းနဲ႔ေျပးထြက္လာတဲ့

အဲ့ဒီ ဗီယက္နမ္္ကေလးမေလးရဲ႕ကိုယ္လုံးတီးဓါတ္ပံု

နယ္ျခားမ်ဥ္းေတြကိုခုန္ေက်ာ္လုိ႔ ကမၻာေပၚပံုလဲက်သြားတယ္။

ဘုရားသခင္

မုိးရိပ္မုိးေငြ႕ေတြသန္းလာတဲ့အခါ ဘာလုိ႔မွန္းမသိ

ကြ်န္ေတာ္ငိုခ်င္လာမိတယ္။

စစ္ရိပ္စစ္ေငြ႕ေတြသန္းလာတဲ့အခါမွာေတာ့

ကြ်န္ေတာ္ဟာ

အဖုိးအေဖနဲ႔အေမတုိ႔ရိွရာသခ်ႋဳင္းေျမဆီတဟုန္တုိးေျပး

သူတုိ႔အုတ္ဂူေတြကို

ေခြးတစ္ေကာင္အမဲရုိးရွာသလုိ အသည္းအသန္ယက္ကန္ကာဖြင့္

တစ္ကုိယ္လုံးတစ္ဘ၀လုံးပစ္၀င္

စစ္ကိုအၿပီး၀င္ေရွာင္ပုန္းေနလုိက္ရတာ

ဒီေန႔အထိ ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ကြ်န္ေတာ္ ျပန္ထုတ္လုိ႔မရေတာ့ဘူး။ ။

                                                                                          ခရမ္းျပာထက္လူ

                                                                                          ၂    ၀    ၁    ၂

စစ္ပြဲမ်ား(၃)

စစ္ဘိနပ္ေတြက ကြ်န္ေတာ့္ခါးရုိးေပၚမွာ

စစ္ခ်ီေတးေတြသီလုိ႔ ေလွ်ာက္ေနၾကတယ္။

အမ်ားသူငါ ဆာေနတဲ့လမ္းမေတြေပၚမွာေတာ့

သံခ်ပ္ကာတင့္ကားေတြ ဥဒဟုိ ျဖတ္ေမာင္းလုိ႔။

ႏွင္းဆီနံ႔ စံပယ္နံ႔ ကံ့ေကာ္ပန္းနံ႔ေတြအစား

ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလုံး ယမ္းခုိးယမ္းေငြ႔ေတြ ရမ္းကားေန။

ေမာ့ၾကည့္လုိက္ေတာ့

ေကာင္းကင္ျပင္ႀကီးထဲမွာ

ကားစင္တင္ခံရမယ့္ လူ႕သမုိင္းႀကီးတစ္ခုဟာ စီးေမ်ာလို႔။     ။

                                                                      ခရမ္းျပာထက္လူ

                                                                       ၂   ၀   ၁   ၂

စစ္ပြဲမ်ား(၂)

အဲ့ဒီ ဂစ္တာေလး မ၀ယ္ေပးရင္လည္းေနေတာ့
မုန္႔ဖုိးမရိွလုိ႔မေပးႏုိင္ရင္လည္းရပါၿပီ၊ အေမသာျပန္လာခဲ့ပါေတာ့။

ညီေလး ရပါတယ္ကြ
အစ္ကို႔ဗလာစာအုပ္ေတြ မင္းႀကိဳက္သေလာက္ၿဖ၊ဲ လာေလကြာ လာပါ။

အေဖ
ကြ်န္ေတာ္ ေနာက္ ဘယ္ေတာ့မွေက်ာင္းမေျပးေတာ့ဘူး ဟုတ္လား။
ေႏြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြေရာက္ရင္္
အေဖ့လယ္နဲ႔ကိုင္းေတြကို၀င္ကူေပးဦးမယ္။
အေဖလည္းျပန္လာပါ။

ကြ်န္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း
ကန္စင္းရုိးေတြအတုိင္း အဲ့ဒီလုိေအာ္လုိက္ရင္
ကြ်န္ေတာ့္အသံ သတင္းစာေတြထဲေရာက္သြားႏုိင္မလား။


ဂ်ပန္ျပည္က ဆူနာမီလႈိင္းႀကီးေအာ္တက္လာသလုိ
ေက်ာင္းစာအုပ္မ်က္ႏွာဖုံးေပၚကပါလာတဲ့
အက္၀ပ္ခ်္မြန္႔ ပန္းခ်ီကားထဲကေအာ္သံအတုိင္း၊
ကြ်န္ေတာ္
ေန႔တုိင္း သူတုိ႔ကုိ ျပန္လည္ ေအာ္ ေခၚယူေနခဲ့ မိတယ္။ ။                                                                           

                                                                       

                                                                                                                          ခရမ္းျပာထက္လူ

                                                                              ၂   ၀   ၁   ၂

စစ္ပြဲမ်ား

အေဖ ေရွ႕တန္းတုိက္ပြဲကျပန္လာၿပီဆုိ
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔တစ္အိမ္လုံး မီးကုန္ယမ္းကုန္ေပ်ာ္ၾကတယ္။

ဘာဘီက်ဴးမီးပံုႀကီးေအာက္မွာ
အေဖ့ပခုံးေပၚကၾကယ္ေတြ တလက္လက္ေတာက္ပ။

အေမက
အေဖ့ဦးထုပ္ကိုအသာအယာလွမ္းခြ်တ္ကာ
ေျခဖ်ားေလးအသာေထာက္ အေဖရဲ႕့နဖူးက္ိုညင္ညင္သာသာေလးေမာ့နမ္းလုိ႔။
 
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔က
အေဖ့ေပါင္ေပၚကိုအလုအယက္တက္ထုိင္ကာ
အေဖ့ရင္ဘတ္ထဲတုိး၀င္ အေဖ့ေအာင္ပြဲေတြကိုအငမ္းမရတူးစြခဲ့ၾကတယ္။
 
ေဘးအိမ္ကေရဒီယုိထဲမွာေတာ့
ေျချပတ္လက္ျပတ္ေတြ
မိဘမဲ့သြားတဲ့ကေလးေတြ
ေပ်ာက္ဆုံးေနတဲ့အေလာင္းေတြနဲ႔
အပ်က္အစီးေတြအေၾကာင္း တစ္ညလုံးတင္ဆက္လုိ႔။      ။

                                                               
                                                        ခရမ္းျပာထက္လူ

                                                        ၂    ၀    ၁     ၂

အရက္သမား(၁၀)

မေသမရွင္ျဖစ္ေနတဲ့
ဓာတ္မီးတိုင္ရဲ႔ အလင္းကိုနင္းလို႔
နံရိုး(၆)ေခ်ာင္းဆီက
သီခ်င္းကိုခြာယူ
မီးေတာက္တစ္ခုလို ယိမ္းထိုး
ငါအိမ္အျပန္
အေ၀းက
လရဲ႔ မခ်ိမဆန္႔ေအာ္သံကို ၾကားရ
အေရးေပၚ
ဂက္စ္မီးျခစ္ ရွာမေတြ႔၊
လမ္းၾကားထဲ
ကားမီးေရာင္ေတြ ေကြ႔၀င္သြားၾက
သစ္ပင္လား လူလား နာနာဘာ၀လား။
ေရနံဆီမီးခြက္
ငါးရွာဖားရိုက္သူေတြရဲ႔ မီးအိမ္
စုန္းကစားေနျခင္း
လမ္းေဘးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္
တဖ်ပ္ဖ်ပ္လြင္ျပင္
ေသသူရဲ႔ မ်က္လံုးေတြလား။
မ်က္ႏွာကို ျဖတ္ရိုက္သြားေပါ့
အေတာင္ပံတစ္ခု
ေခြးတစ္ေကာင္ေတာင္
အခက္ခဲဆံုး ရင္ဆိုင္ရမယ့္ အကာလ
အခုမွ၊
ငါ ရနံ႔တစ္ခုကို သဲသဲမဲမဲ
သရဲမရဲ အနံ႕ခံေနမိ
ငါ့မိသားစုရဲ႔ အနံ႕
ငါ့သမီးေလးရဲ႕ အနံ႕ကို
ငါ လွမ္းအဆြဲ
ငါ့နာမည္ဟာ လြတ္က်သြားတယ္။
ငါဘယ္သူလဲ
အခ်ိန္မေတာ္
ငါ အခုျဖတ္ေက်ာ္ေနတာ
လမ္းမတစ္ခုလား
သခၤ်ဳိင္းေျမတစ္ကြက္လား
ထိတ္လန္႔ၿပီး
ငါ့အသားငါၿဖဲၾကည့္
ေသြးထဲမွာ သုညေတြ။    ။

                    ခရမ္းျပာထက္လူ
                (ရယ္စရာ – ဇြန္၊ ၂၀၀၈)

ကမာၻႀကီးအတြက္ လက္ေဆာင္

ေဟးခနဲ ေအာ္လိုက္မိ႐ုံနဲ႕
ေတာင္ကမ္းပါးယံေတြ ၿပိဳဆင္းသြားေတာ့မယ္၊
အသက္ကေလး ခိုး႐ွဴမိလုိက္႐ုံနဲ႔
တိမ္ေတြ ကြဲအက္ေၾကမြသြားေတာ့မယ္၊

ဒီေန႔အတြက္
ပန္းေတြ အလုအယက္ ထပြင့္ၾကမွာ
ျမင္ေယာင္ေသး
ဒါေၾကာင့္ပဲ
လူမွန္ရင္ သစ္တစ္ပင္ စိုက္ခဲ့ရမယ္
ဆိုတဲ့ အကိုင္းအခက္ေပၚ ငွက္တစ္ေသာင္း
ေပ်ာ္ရႊင္ျမဴးထူးေနမွာ ျမင္ေယာင္ေသး

ဒါဟာ ဒီကေန႔ ေက်ာက္ေဆာင္နဲ႔ ပင္လယ္ရဲ႕
ထိမ္းျမားလက္ထပ္ျခင္း အႏုပညာေပၚ
ေရာင္စုံရြက္ သေဘၤာေတြ ရြက္လႊင့္ သြားလာေနေတာ့မယ့္ေန႔
ျမဳံေနတဲ့ ကႏၲာရ တစ္ခုကို သြန္သင္ဖုိ႔
စတင္ပ်ဳိးၾကဲလုိက္တဲ့ ေန႔တစ္ေန႔ပဲေပါ့။

ဒီမွာေလ လာကြယ့္
ေတာင္က်ေရလုိပဲစီးစီး
စမ္းေခ်ာင္းေလးလုိပဲေရြ႕ေရြ႕
ဆင္တစ္ဖက္ ျမင္းတစ္ဖက္ဆိုလည္း
ငါတုိ႔ ကမၻာထဲပဲေရာက္ရမယ္
ငါတုိ႔ ပင္လယ္အတြက္ပဲျဖစ္ရမယ္။

အေဖကေျပာလိမ့္မယ္
အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာ
လွ်ာနဲ႔သြား ၾကား
ေရႊငါးေလးေတြ ကူးခတ္ေျပးလႊား
ေပ်ာ္ပါးေနတဲ့ ျမစ္ေခ်ာင္းေလးပါတဲ့။

အေမက ေျပာလိမ့္မယ္
လွ်ာနဲ႔သြားဆုိတာ
တိမ္ျပာေလးေတြ ေမ်ာလြင့္ေဆာ့ကစားေနတဲ့
အျဖဴေရာင္ ေကာင္းကင္ေအာက္က
ခရမ္းေရာင္ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေလး တစ္ခုပါတဲ့။

ကဗ်ာဆရာ တစ္ေယာက္ကေတာ့
လွ်ာဆုိတာ
ဆင္ျခင္တုံ တရားရဲ႕ လမ္းမျဖစ္ၿပီး
သြားဆုိတာ
လမ္းရဲ႕ အခ်ိန္အဆကို ထိန္းညိႇေပးေနမယ့္
ပုလဲလုံး ရြဲလုံးေလးေတြ စီရီထားတဲ့
ဂိတ္တံခါးေလး တစ္ခုပါတဲ့။

ေလာကႀကီးကေတာ့
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာ
အိပ္ရာနဲ႔ ပန္းျခံေတြထက္
ပုိၿပီး ပ်ံ၀ဲ ႏိုင္ရမယ္တဲ့ေလ၊

အခ်စ္ေရ ဒါကိုငါတုိ႔ သိရမယ္
တစ္ေနကုန္ တစ္မုိးေသာက္ တစ္လမ္း ပြင့္တာနဲ႔
မင္းဟာ ငါ့ရဲ႕သူငယ္ခ်င္း
မင္းဟာ ငါ့ရဲ႕ရဲေဘာ္
မင္းဟာ ငါ့ရဲ႕ညီမေလး
ဒီလုိ နားလည္မႈနဲ႔
အိမ္ေထာင္ေရး ဆိုတာ
မိန္းမ တစ္ေယာက္ရဲ႕ အက်ဥ္းစခန္း မဟုတ္သလုိ
ေယာက်္ား တစ္ေယာက္ရဲ႕
ကုန္ထုတ္လုပ္ေရး စက္႐ုံ
မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိရမယ္

ဒီလုိပဲ အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာ
အလင္းေတြ ဆြဲဆြဲ မ်ဳိခ်ေနတဲ့
အာကာသ တြင္းနက္ႀကီးတစ္ခု မဟုတ္ဘဲ
အလင္းေတြ မႈတ္မႈတ္ထုတ္ေနတဲ့
အ႐ုဏ္ဦးတစ္ခုျဖစ္ရမယ္

ဒီလုိပဲ
အိမ္ေထာင္ေရးဆိုတာ
ေဘဘီလုံဥယ်ာဥ္ပ်ံႀကီးတစ္ခုထဲက
ရတနာသိုက္ရွာေဖြေနတဲ့ ေျမပုံစာရြက္ေပၚ
တက္အိပ္မိလ်က္သားအျဖစ္နဲ႔
ကံေကာင္းျခင္းလက္ဖြဲ႔ေတြရတတ္ၾကတဲ့
သိုက္စာအညႊန္းလည္းျဖစ္ရမယ္၊
အဲ့ဒီအထဲက
ထီးနဲ႔ ဓားလို
ကမၻာကိုအရိပ္မိုး ပ်ဳိးၾကဲသူေတြအျဖစ္
သမီးန႔ဲသားေတြကိုလည္း
လက္ေဆာင္အျဖစ္ ရၾကရမယ္ေလ၊

မဂၤလာပါ
လူႀကီးမင္းတို႔ခင္ဗ်ား လူသားႏွစ္ေယာက္ရဲ႕
သမိုင္းစာအုပ္ တစ္အုပ္ရဲ႕ ပထမဆုံး စာမ်က္ႏွာကို
ဒီကေန႔မွာ ဖြင့္လွစ္လုိက္ပါေပါ့၊
ေနမင္းႀကီးက
လနတ္သမီးေပၚ အနမ္းမိုးေတြ ရြာခ်လုိက္တဲ့အခ်ိန္
အာဖရိက စိန္တြင္းႀကီးပြင့္ထြက္လာသလုိ
ေကာင္းကင္မွာ ၾကယ္ကေလးေတြ အလုအယက္ ေမြးဖြားလာၾက
မနာလိုစြာ
ေျမကမၻာက ေငးၾကည့္ေနရတဲ့အျဖစ္နဲ႔
အခ်စ္ဆုိတာ လာခဲ့ၿပီ။       ။

                               ခရမ္းျပာထက္လူ

ပီပါလြန္

သမုဒၵရာႀကီးထဲမွာ
မေျပာပေလာက္တဲ့ ကၽြန္းကေလးတစ္ကၽြန္း

အဲဒီ ကၽြန္းကေလးတစ္ကၽြန္းေပၚမွာ
အပ္ဖ်ားတစ္ေထာက္စာ အစက္ကေလးတစ္စက္

အဲဒီအစက္ေလးထဲမွာေတာ့
စၾက၀ဠာထက္ႀကီးတဲ့
အလွ်ံရဲရဲ လြတ္ေျမာက္လုိစိတ္ေတြ။    ။

                                      ႏြယ္စိမ္းေ၀
                                      ႏြယ္နီမဂၢဇင္း

ကမာၻေျမသုိ႕ေအာ္ငုိေနေသာ ေမတၱာတရား

မင္းကုိလြမ္းတဲ့စိတ္နဲ႕
ကုိယ့္အခန္းကုိ မီးဖြင့္မိ မဖြင့္မိ
ကုိယ့္ကြန္ပ်ဴတာခလုတ္ကုိ ပိတ္မိ မပိတ္မိ
ကုိယ္မသိ
မင္းကုိ လြမ္းတဲ့စိတ္နဲ႕
ကုိယ္အခုေခၽြးေတြျပန္ေနတယ္
အိပ္ယာေပၚမွာ လူးလိမ့္ေနတယ္
ကုိယ္စိမ္းစုိခဲ့ဖူးေသာ ကမၻာ
ခုမင္းဘယ္မွာလဲ

“မီးေလာင္ေနတဲႏွလုံးသားေပၚ အနမ္းနဲ႕
တက္မွရတယ္”တဲ့
မာယာေကာ့ဗ္စကီး” ကေျပာတယ္
“ႏႈတ္ခမ္းေပၚ အနမ္းနဲကတက္မွရတယ္” တဲ့
မီးသတ္သမားတုိ႕ရဲ႕ ဘြတ္ဖိနပ္ၾကမ္းၾကမ္းေတြ
အဲဒီဘြတ္ဖိနပ္ၾကမ္းၾကမ္းေတြစီးၿပီး
ကုိယ္မင့္ႏႈတ္ခမ္းေပၚမတက္ခဲ့ရပါဘူး

ျဖည္းျဖည္းေလး
တကယ့္ကုိမွ ညင္ညင္သာသာ ျဖည္းျဖည္းေလး
ေမွ်ာ္စင္ေပၚတက္ခဲ့တာ
မင့္ႏႈတ္ခမ္းထက္က ေမွ်ာ္စင္ထက္ကုိတက္ခဲ့တာ

မီးေလာင္ေနတယ္
ၿမိဳ႕ရဲ႕ ဘယ္ေနရာမွာ မီးေလာင္ေနတာလဲ?
မီးကေလာင္ေနတာတဲ့လဲ?
မီးသတ္ကားေတြလႊတ္ေပးရမလား
(တစ္ေယာက္ကလွမ္းေျပာတယ္)
မီးသတ္ဌာန ဖုန္းနံပါတ္ ဘယ္ေလာက္လဲ?
(တစ္ဦးကလွမ္းေမးတယ္)
ကုိယ့္ရင္ထဲမီးေလာင္ေနၿပီ
ေမွ်ာ္စင္ေပၚတက္ ၿမိဳ႕ကုိၾကည့္ခဲ့မိသူ
ကုိယ့္ရင္ထဲမွာ မီးေလာင္ေနၿပီ
ဟုတ္တယ္
မင္းကုိလြမ္းတဲ့စိတ္ေၾကာင့္ ကုိယ့္ရင္ထဲမွာ
မီးေလာင္ေနၿပီ

လူနာမည္ - ေက်ာ္ေဇယ်
နတ္နာမည္- ႏြယ္စိမ္းေ၀
ႏြားအေၾကာင္း ေကာင္း ေကာင္းမသိတဲ့
ကဗ်ာဆရာ
သြားမပါတဲ့ႏြားလား
ျမက္ႏုႀကိဳက္တဲ့ႏြားလား
ႏြားေရွ႕ထြန္က်ဴးမိသလား
ႏြားကုိ ေဂ်ဒုိးနတ္ ေကၽြးမိသလား
ကုိယ္မသိ

မင္းကုိခ်စ္တာ တစ္ခုတည္း
မင္းကုိ သတိရတာ တစ္ခုတည္း
မင္းကုိ ေတြ႕ျမင္ခ်င္တာ တစ္ခုတည္း
မင့္ရင္ညြန္႕ထက္က အင္းၾကင္းပြင့္ေလးကုိ ဖြဲ႕ဆုိ
ဖုိ႕ရာတစ္ခုပဲကုိယ္သိ

ကုိယ္ဟာ သိပ္႐ုိးရွင္းတဲ့အေရးအသား
ကုိယ္ဟာ မဖုံးကြယ္တတ္ေသာ ေတာင္ေပၚေျမသားစကားေျပ

ကုိယ္အခု
မင္းကုိလြမ္းတဲ့စိတ္နဲ႕ ဒီကဗ်ာကုိ ေရးေနတယ္
မင္းကုိလြမ္းတဲ့စိတ္နဲ႕ ဒီစကားကုိေျပာေနတယ္
မင္းကုိလြမ္းတဲ့စိတ္နဲ႕ အိမ့္ေရွ႕လမ္းကေလးမွာ
လမ္းေလွ်ာက္ေနတယ္

ကုိယ့္ၿခံတံခါးကို ေန႕ေန႕ညည ဖြင့္ထားဆဲ့ . . .
ၿခံထဲက ျမက္႐ုိင္းေတြနဲ႕အတူ
ကုိယ့္မုတ္ဆိတ္ေမႊး ႏႈတ္ခမ္းေမႊးမ်ား
ရွည္လ်ားဆဲ. . .

မင္းကုိလြမ္းတဲ့စိတ္မွာ
တိမ္ေတြဟာ နိမ့္လုိက္ျမင့္လုိက္
ေလယာဥ္ပ်ံဟာ တက္လုိက္ဆင္းလုိက္
မင္းကုိလြမ္းတဲ့စိတ္နဲက
စာတုိက္ပုံးေလးကုိ ဖြင့္လုိက္ ပိတ္လုိက္
အကၤ်ီၾကယ္သီးေတြကုိ ျဖဳတ္လုိက္တပ္လုိက္

မင္းကုိလြမ္းတဲ့စိတ္မွာ
ေလဟာ တုိက္သလုိလုိ မတုိက္သလုိလုိ
ေနဟာပူသလုိလုိ မပူသလုိလုိ
မုိးဟာ ရြမလုိလုိ မရြာမလုိလုိ
ဘယ္လုိဥတုရာသီ မ်ဳိးႀကီးလဲ
တစ္ေန႕ တစ္ေန႕
ငါ့မွာ လုပ္စရာက ဒါပဲ

မင္းကုိလြမ္းတဲ့စိတ္နဲ႕ ဒုိင္ယာရီအေဟာင္းေတြ
ျပန္ရွာ
မင္းကုိလြမး္တဲ့စိတ္နဲ႕ ကဗ်ာအေဟာင္းေတြ
ျပန္ဖတ္
မင္းကုိလြမ္းတဲ့စိတ္နဲ႕ အၿပီးမသတ္ေသးတဲ့
သီခ်င္းေတြဆက္ေရး

တစ္ေန႕ တစ္ေန႕
မင့္ကုိလြမ္းတဲ့စိတ္နဲ႕ အိပ္ယာထ
မင့္ကုိလြမ္းတဲ့စိတ္နဲ႕ မ်က္ႏွာသစ္
မင့္ကုိလြမ္းတဲ့စိတ္နဲ႕ သြားတုိက္
မင့္ကုိလြမ္းတဲ့စိတ္နဲ႕ အာလုပ္က်င္း
မင္းကုိလြမ္းတဲ့စိတ္နဲ႕ ဘုရားမီးပူေဇာ္
မင္းကုိလြမ္းတဲ့စိတ္နဲ႕ ေသာက္ေတာ္ေရခ်မ္းကပ္
မင္းကုိလြမ္းတဲ့စိတ္နဲ႕ အေမႊးတုိင္မီးထြန္း
……………………………………………..
…………………………………………….
တစ္ေန႕ တစ္ေန႕ ဒါပဲ
ငါ့မွာ လုပ္စရာက ဒါပဲ

ည ည ဆုိ
မင္းကုိလြမ္းတဲ့စိတ္နဲ႕လမင္းႀကီးကုိ ထြက္ထြက္ၾကည့္
ေငြၾကယ္ေလးကုိထြက္ ထြက္ၾကည့္
ငွက္ဆုိးထုိးသံကုိ က်ိန္ဆဲ က်ိန္ဆဲ
ဒါပဲ
ငါ့မွာ လုပ္စရာက ဒါပဲ
ခဏကတင္မင္းကုိသတိရတဲ့အေၾကာင္း
နံရံမွာ စာတစ္ေၾကာင္းေရးေသးတယ္
ကုိယ့္ေဘာလ္ပင္
အခုဘယ္မွာ
ဘယ္သူေနရာ ေရႊ႕ထားလုိက္တာလဲ?
မဆီ မဆုိင္
ပင့္ကူေတြကုိ ဘာေၾကာင့္ မုန္းတာလဲ?

မင္းအိမ္သုံးမီးဖုိေခ်ာင္သုံးပစၥည္းေတြထဲက
ကုိယ့္ဟာ ဘယ္လုိျခင္ေဆးေခြမ်ဳိး
ဘယ္လုိ ပ႐ုပ္လုံးမ်ဳိး
ဘယ္လုိ ေပါင္းတင္း၀ါးမ်ဳိး
ဘယ္လုိ အမႈိက္ေတာင္းမ်ဳိးလဲ?

“ေမ်ာက္ကုိျမင္ရင္ ခဲနဲ႕ထုခ်င္တယ္”လုိ႕
ေမာင့္ကုိမေျပာပါနဲ႕ . . .

တစ္ခုလုံး မယူရဆုိရင္
တစ္၀က္ေတာ့ယူမယ္
တစ္၀က္မယူရ ဆုိရင္
တစ္စိတ္ေတာ့ယူမယ္
တစ္စိတ္မယူရဆုိရင္
တစ္စိတ္ရဲ႕တစ္ျခမ္းေတာ့ယူမယ္
တစ္ျခမ္းမယူရဆုိရင္
တစ္ျခမ္းရဲ႕တစ္၀က္ေတာ့ယူခ်င္တယ္

တကယ္ေတာ့
စြန္႕ပစ္မယ့္ အမႈိက္တစ္စကုိ
အမႈိက္ေတာင္းထဲ မေရာက္ခင္ ၾကည့္တဲ့အၾကည့္နဲ႕ေတာင္
ေခတ္ႀကီးကေမာင့္ကုိလွည့္ၾကည့္မသြားပါဘူးကြာ
အနာဂတ္ဆုိတာ
ၿငိမ္းခ်မ္းစြာအတူယဥ္တြဲေနထုိင္သြားရမယ့္
အိမ္ရာပဲ

“အခ်စ္ေတြရမယ္
အခ်စ္ေတြယူပါဦး”လုိ႕
ႏွလုံးသားကုိ လမ္းေဘးေစ်းေရာင္းသလုိ
ဘယ္တုန္းကေအာ္ေရာင္းခဲဖူးလဲ?

မင္းမႀကိဳက္တဲ့ အ၀တ္အစား
တစ္ခ်ိန္က ၀တ္ခဲ့တယ္
မင္းမႏွစ္သက္တဲ့ ဆံပင္ပုံစံ
တစ္ခ်ိန္ကထားခဲ့တယ္
မင္းၾကည့္မရတဲ့ ဟုိတစ္ေယာက္နဲ႕
တစ္ခ်ိန္က တြဲခဲ့တယ္

သံသရာဟာ လည္တတ္သလား
ပန္ကာဟာ လည္တတ္သလား

မင္းကုိလြမ္းတဲ့စိတ္နဲ႕
ဒီေဆးလိပ္ အခုျဖတ္ၿပီ
ဒီအရက္ လုံး၀ မေသာက္ေတာ့ဘူး
ဒီကြမ္း လုံး၀ မ၀ါးေတာ့ဘူး
အိပ္၍မေပ်ာ္ေသာညမ်ားနဲ႕ ညေတြရဲ႕အလယ္
မင္းကုိလြမ္းတဲ့စိတ္နဲ႕
“လြမ္းစိတ္”ကုိ သတ္ခ်င္တယ္
သတ္မရဘူး။

အေ၀းသစ္ပင္
ဆီး႐ႊင္ေနေသာကဗ်ာ
ညီမေလး မဖတ္ရ
စာသားက
“ႏွင္းဆီရနံ႕သင္းတဲ့ အေ၀းကလမင္းေရ
မင္းမ်က္လုံးေတြ သိပ္လွတယ္”
လွတယ္ သိပ္လွတယ္

ထက္ျမက္တဲ့ ပန္းကေလး
ေမာင္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ၿဂိဳဟ္ျပာေလး
မင္းကုိ လြမ္းတဲ့စိတ္နဲ႕
ေဖ်ာ္ထားတဲ့ ေကာ္ဖီေတြလည္း ေအးခဲကုန္ၿပီ
မီးကင္ထားတဲ့ ေပါင္မုန္႕ေတြလည္းမီးကၽြမ္းကုန္ၿပီ

စိတ္ခံစားခ်က္သမားပါ
သံမဏိစည္းကမ္းပါ
ေတာင္ကုန္းေပၚကုိ ေျပးတက္ခဲ့တယ္
ေတာင္းကုန္းေပၚက ေျပးဆင္းခဲ့တယ္

အခုေတာ့ ေမာင္ဟာ
ေမ်ာက္ ရွားမီးခဲ ကုိင္မိသလုိလုိ
ငပိအုိးေပၚ တက္ထုိက္မသိလုိလုိ
ေအာ္ငုိေနရပါေသာ ေမတၱာတရား စစ္စစ္ႀကီး။     ။

                                                    ႏြယ္စိမ္းေ၀
                                                    (Heart)

ႏြယ္စိမ္းေ၀ကုိတက္ေမာင္းသြားတဲ့ကား

အရင္ဆုံး
စိတ္ကုိဖရီးထား
စက္ႏႈိး
ျဖည္းျဖည္းေလး
မွန္မွန္ေလး
စထြက္
ဂီယာနံပါတ္ (၁)နဲ႕

တရိပ္ရိပ္
တပတ္ခ်င္း
အရွိန္တက္လာ
ေရွ႕ကုိတည့္တည့္ၾကည့္
ဂီယာနံပါတ္ (၂) နဲ႕

လက္၀ဲ၊ လက္ယာ
ေရွ႕ကား၊ ေနာက္ကား
ယာဥ္ေၾကာရွင္းရဲ႕လား
အုိေက
ဂီယာနံပါတ္ (၃) (၄) (၅)

သတိထား
ကုိယ့္ဂုိးကုိယ္ျပန္မ၀င္ေအာင္ သတိထား
ဘရိဒ္ မီးလင္းရဲ႕လား
စီယာတုိင္ၿငိမ္ရဲ႕လား

အာ႐ုံမမ်ားနဲ႕
အရွိန္ယူထား
ေတာင္ေပၚတက္မယ္
အရွိန္ေလ်ာ့ထား
အေကြ႕ရွိတယ္

တစ္ဂါလံ - မုိင္ဘယ္ေလာက္
တစ္နာရီ - မုိင္ဘယ္ေလာက္
ေခါင္းမထုတ္နဲ႕
ေနာက္ကားေက်ာ္မယ္။

ေခတ္အဆက္ဆက္
လမ္းစည္းကမ္းမွာ
ကဗ်ာဆုိတာ
လြတ္လပ္စြာေရးခြင့္ရွိတယ္။

ကုိယ့္တာ၀န္ကုိယ္ယူ
ကုိယ့္စပိဒ္ ကုိယ္ႏုိင္
ၿပီးေတာ့မွ
ဘယ္ေျခေထာက္မွ သြားမကုိင္နဲ႕။    ။

                                ႏြယ္စိမ္းေ၀

သစ္ခြ (သုိ႕) ပုန္းေနတဲ့ေမႊးရနံ႕

သူ႕ႏႈတ္ခမ္းက
ေမတၱာမဲ့သူ နမ္းခြင့္မရွိတဲ့ႏႈတ္ခမ္း
သူ႕လမ္းက
သစၥာမဲ့သူ လွမ္းခြင့္မရတဲ့လမ္း

တစ္ေယာက္လည္ပင္း တစ္ေယာက္နင္းၾက
တစ္ေယာက္ေသြး တစ္ေယာက္စုပ္ၾက
တစ္ေယာက္အတင္း တစ္ေယာက္အုပ္ၾက

ေခၚ၍မထူး
အူ၍မၾကား
ငုိ၍မွ မ်က္ရည္မက်တဲ့ေလာကထဲ

သူရနံ႕ေလးက
လူေတြကုိ ေၾကာက္လုိ႕ပုန္းေနရတဲ့ ရနံ႕ေလး

ေတြ႕ျမင္ခ်င္ရင္
စိတ္ေကာင္းေမြးရမယ္။     ။

                        ႏြယ္စိမ္းေ၀
                        ကလ်ာမဂၢဇင္း

သဘာဝသင္းကြဲ

စာ ခုိ က်ီးကန္း ပ်ံက်သမား
ေရအိုင္ ဘဲျဖဴေလွထိုးသား
တီေကာင္ လယ္ထြန္စား။     ။

                           ေမာင္လူမိွန္
                           အမွတ္ ၈၊ စာေပဂ်ာနယ္၊ ၁၉၈၉
                          ေအာက္တိုဘာ၊ မေဟသီမဂၢဇင္း၊ ၀၈

လမ္းမ

တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြအတြက္
လမ္းမရဲ႕ အဆံုးဟာ
ေနအိမ္တစ္လံုးၿဖစ္တယ္။

တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြအတြက္
လမ္းမရဲ႕ အဆံုးဟာ
ဥယ်ာဥ္တစ္ခု ၿဖစ္တယ္ ။

တစ္ခ်ိဳ႕လူေတြအတြက္
လမ္းမရဲ႕အဆံုးဟာ
သစ္ေတာ တစ္အုပ္ၿဖစ္တယ္ ။

ငါ႕အတြက္ေတာ႕
လမ္းမရဲ႕ အဆံုးဟာ
ေနာက္ထပ္  လမ္းမတစ္ခုသာ  ၿဖစ္ခဲ႕ရတယ္။      ။
                                                  ၿမင္႕မိုးေအာင္

လမ္းမ်ား

ဘယ္ကို စီးသြားပါလိမ္႔
ျမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ လမ္းမ်ား။
ယိုင္ယြဲ႔ေနတဲ႔ ဓါတ္တိုင္ေတြကို ထူမတ္ဖို႔
မာက်ဴရီေတာအုပ္ရဲ႕ အလယ္မွာ
သင္ အင္အားရွိပါစ။
လမ္းဆိုတဲ႔ ေနာက္ေတာ႔
ေကာက္ေကြ႔မွာေပါ႕၊
ေဟာဟိုမွာ သင္ခံုး
ေဟာ ဒီမွာ သင္ခြက္ေနပံုက
အရွက္မဲ႔စြာ သဘာ၀က်၊
ရုပ္ေသးရုပ္ ေဇာ္က ကေနသလို။
ဘာကို မ်ိဳထားမွန္း မသိတဲ႔လူေတြ
(တခ်ိဳ႕ ဆိတ္ေျခေထာက္၊
တခ်ိဳ႕ ပန္းသီးတစ္ဖဲ႔
တခ်ိဳ႕ ၾကက္ဥေၾကာ္…အဲသလို)
ဘာကို မ်ိဳထားမွန္း မသိတဲ႔ သူေတြ
လူေတြကို မ်ိဳထားတဲ႔ ကားေတြ
ကားေတြကို မ်ိဳထားတဲ႕လမ္းေတြ
ဟြန္းသံေတြကို ပ်ိဳ႕အန္
တိုက္အိုမ်ားရဲ႕ နံရံကို ရိုက္ခတ္
ပန္းျခံေတြလန္႔ေအာင္
ပဲ႔တင္ထပ္ခဲ႔ေပါ႔…။    ။

                 သစၥာနီ

ပိုလွ်ံေနေသာ ၀ါက်မ်ား

(၁)

ငါးဟာ….
ေရကုိမသိသလုိ
လူေတြဟာ….
မသိတာကလဲြလုိ႔
အားလုံးသိခဲ့ၾကတယ္။

(၂)

ၾကည့္ပါ
တခမ္းတနား ေနထုိင္ဖုိ႔
ဘုရားသခင္ကအစ
တစ္ခါသုံးေဘာပင္အထိ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔….
ဖန္းဆင္းခဲ့ၾက။
ဘာသာစကားကေန
ဆင္ဖုိနီဓာတ္ျပားအထိ
အင္တာနက္ကေန
ထရုိဂ်င္းနစ္ ျမင္းရုပ္အထိ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔
ဖန္ဆင္းခဲ့ၾက။
စည္သြပ္ဘူးကေန
ဆုိကေရတီး အဆိပ္ခြက္အထိ
အိတ္ခ်္အုိင္ဗြီပုိးကေန
အဂၤါၿဂိဳဟ္သြားယာဥ္အထိ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔
ဖန္ဆင္းခဲ့ၾက။
ပိရမစ္ကေန
စကၠဴနဲ႔လုပ္တဲ့ပန္းအထိ
ဆံပင္ဆုိးေဆးကေန
အာဏာရွင္စနစ္အထိ
လူကေန…
လူပုံတူမ်ဳိးပြားအထိ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔
ဖန္ဆင္းခဲ့ၾက။


(၃)

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ
သစ္ပင္ေပၚကဆင္းၿပီး
အခ်င္းခ်င္းလက္ဆဲြႏႈတ္ဆက္
ဟဲလုိ၊ဟုိင္း၊ေဟး
ယဥ္ေက်းခဲ့ၾကပါတယ္။
ေလးနဲ႔ျမားကုိတင္တတ္ေအာင္
ေကာက္တဲ့အခြန္ေဆာင္တတ္ေအာင္
ထီးျဖဴမုိးတတ္ေအာင္
ယဥ္ေက်းခဲ့ၾကပါတယ္။
မုိးေမွ်ာ္တုိက္ေတြကုိ ဂူလုပ္ဖုိ႔
ေန၀င္ရင္ မီးဖြင့္တတ္ေအာင္
တုိက္ပုံအက်ီ ၤ ၀တ္တတ္ေအာင္
ယဥ္ေက်းခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒါ၀င္က သင္မေပးရေအာင္
ေရခ်ဳိးခန္းနဲ႔ေရးခ်ဳိးတတ္ေအာင္
ကဗ်ာေရးတတ္ေအာင္
ယဥ္ေက်းခဲ့ၾကပါတယ္။
တံတားေဆာက္တတ္ေအာင္
ဥပေဒျပဳတတ္ေအာင္
ကြန္ဒုံးသုံးတတ္ေအာင္
ယဥ္ေက်းခဲ့ၾကပါတယ္။
ဖဲကစားတတ္ေအာင္
ဘုရားဖူးသြားတတ္ေအာင္
ႏ်ဴကလီယား ဗုံးလုပ္တတ္ေအာင္
ယဥ္ေက်းခဲ့ၾကပါတယ္။
လေပၚလမ္းေလွ်ာက္တတ္ေအာင္
ကာကြယ္ေဆား ထုိးတတ္ေအာင္
ကုိယ့္အိမ္တံခါးကုိ လုံးၿခံဳစြာ ပိတ္တတ္ေအာင္
ယဥ္ေက်းခဲ့ၾကပါတယ္။

(၄)

ဒီလုိနဲ႔…
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔
စားဖုိ႔အတြက္
ပန္းကန္နဲ႔ခ်က္ျပဳတ္နည္းတစ္ေထာင္နဲ႔
သူမ်ားအသက္နဲ႔။
ေသာက္ဖုိ႔အတြက္
အုိေအစစ္နဲ႔ မုိးခါးေရနဲ႔
ေရသန္႔ဘူးစက္ရုံနဲ႔။
ေနဖုိ႔အတြက္
ေလေအးေပးစက္နဲ႔
ျပကၡဒိန္နဲ႔
ေရလုိက္ငါးလုိက္ အေတြးအေခၚနဲ႔။
ၾကည့္ဖို႔အတြက္
ရုပ္ရွင္ရုံနဲ႔ပန္းခ်ီျပတုိက္နဲ႔
တတ္ေယာင္ကား မ်က္စိနဲ႔။
နားေထာင္ဖုိ႔အတြက္
ေရဒီယုိနဲ႔ဓာတ္ျပားနဲ႔
နီရုိးဘုရင္ရဲ႕ ဗ်ပ္ေစာင္းသံနဲ႔။
ရွဴရႈိက္ဖုိ႔အတြက္
ပင္လယ္ေလနဲ႔ ရက္ဗလြန္ေရေမႊးနဲ႔
မသူေတာ္ခုႏွစ္ပါး ကုိယ္နံ႔နဲ႔။
စီးပြားရွာဖုိ႔အတြက္
မေတာ္ေလာဘနဲ႔ ခ်ိန္ခြင္နဲ႔
မာကင္တုိင္ ၀ါဒနဲ႔။
စစ္တုိက္ဖုိ႔အတြက္
လက္နက္နဲ႔ ေသနဂၤဗ်ဴဟာက်မ္းနဲ႔
ႏုိင္လုိမင္းထက္၀ါဒနဲ႔။
အပ်င္ေျဖဖုိ႔အတြက္
စီးကရက္နဲ႔အေလလုိက္စရာနဲ႔
အမဲပစ္ ရုိင္ဖယ္နဲ႔။
ငါမွန္ေၾကာင္း၊သူမွားေၾကာင္း
ေျပာဖုိ႔အတြက္
ပါးစပ္နဲ႔ ကုိးကားစရာစာအုပ္နဲ႔
မုိးတစ္လုံးေလတစ္လုံးဘ၀င္နဲ႔။
ဖ်ားနာဖုိ႔အတြက္
အထူးကုေဆးခန္းနဲ႔ရုပ္ခႏၶာနဲ႔
ကုိးဆယ့္ေျခာက္ပါး ေရာဂါနဲ႔။
ေသဆုံးဖုိ႔အတြက္
သံသရာနဲ႔သခ်ိဳ ၤင္းနဲ႔
(ေသၿပီးမွ)….
သတိရၾကမယ့္ လူေတြနဲ႔။

(၅)

ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ
ေဂါတမဗုဒၶရွိတယ္
နစ္ေရွးရွိတယ္။
မဟတၳမဂႏၵီရွိတယ္
စတာလင္ရွိတယ္။
မုိးဇက္ရွိတယ္
ဗာဂ်ီးနီးယား၀ုဖ္ရွိတယ္။
ေသာမတ္အယ္ဒီဆင္ရွိတယ္
ဂ်က္ဆင္ပုိးေလာ့ရွိတယ္။
အက္တလတ္ရွိတယ္
ပီတာ၀ုိင္ယာရွိတယ္။
ဆစ္မဂန္ဖရြိဳက္ရွိတယ္
ကိတ္၀င္းဆလက္ရွိတယ္။
ဖူကူမားယားရွိတယ္
ယူတူးက ဘုိႏုိရွိတယ္။
စတီဖင္ေဟာ့ကင္း ရွိတယ္
အုိစမာဘင္လာဒင္ရွိတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ
တိရိစၧာန္ရုံရွိတယ္
ေဘးမဲ့ေတာရွိတယ္။
ေဂါက္ကြင္းရွိတယ္
အက်ဥ္းေထာင္ရွိတယ္။
စိပ္ပုတီးရွိတယ္
ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္ရွိတယ္။
စီးေနတဲ့ျမစ္ေတြရွိတယ္
ေပါက္ကြဲမယ့္ မီးေတာင္ရွိတယ္။
၀ုိင္အုိလက္ေပါင္ဒါရွိတယ္
အဏုျမဴဓာတ္ေပါင္းဖုိရွိတယ္။
သစ္ခြပန္းေရာင္စုံရွိတယ္
အသားႀကိတ္တဲ့စက္ရွိတယ္။
စားမရတဲ့ သစ္သီးေတြရွိတယ္
လကြယ္ညရွိတယ္။
ေက်းပုိင္ကၽြန္ပုိင္စနစ္ရွိတယ္
ေခၽြးနံ႔ေပ်ာက္ေဆးရွိတယ္။

(၆)

ဒီလုိနဲ႔
ခပ္တည္တည္နဲ႔ပဲ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ
ဘယ္ေတာ့မုိးရြာမယ္္ဆုိတာ
ႀကိဳတင္ေျပာလုိ႔။
ယုန္ ေျမမနင္းသားကုိ
ဓားနဲ႔လွီးကာ
အရသာခံ၀ါးလုိ႔။
အလင္းႏွစ္တစ္သန္းက ၾကယ္ကုိ
နကၡတ္ၾကည့္မွန္ေျပာင္းနဲ႔ၾကည့္လုိ႔။
အပါယ္ေလးဘုံကုိ
ဓာတ္ေလွကား အလုအယက္ဆင္းလုိ႔။
ပုိတမ္ကင္သေဘာၤက အေျမာက္သံကုိ
စပ်စ္၀ုိုင္စုပ္ရင္း နားေထာင္လုိ႔။
ဧဒင္ဥယ်ာဥ္ကုိ
မပုပ္သုိးေအာင္ ေဖာ္မယ္လင္စိမ္လုိ႔။
ထုိ၀ါဒ၊ဟုိ၀ါဒေတြကုိ
ကုိယ့္နဲ႔ေတာ္သလုိ အက်ီ ၤခ်ဳပ္၀တ္လုိ႔။
ခပ္တည္တည္နဲ႔ပဲ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ
စစ္ေၾကညာလုိ႔
စစ္ေျပၿငိမ္းလုိ႔
သစ္ပင္ေတြကုိခုတ္လုိ႔
သစ္ပင္ေတြကုိစုိက္လုိ႔
လက္ထပ္ၾကလုိ႔
ကြာရွင္းၾကလုိ႔။
ခပ္တည္တည္နဲ႔ပဲ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ
သရုပ္ေဆာင္လုိ႔
သရုပ္မေဆာင္လုိ႔
ေရကုိစုန္လုိ႔
ေရကုိဆန္လုိ႔
တစ္၀က္ကုိစားလုိ႔
တစ္၀က္ကုိေထြးလုိ႔။
ခပ္တည္တည္နဲ႔ပဲ
ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဟာ
ငါးေတြမွ်ားလုိ႔
ငါးေတြလႊတ္လုိ႔၊
မွားတာေတြမွန္လုိ႔
မွန္တာေတြမွားလုိ႔
ေသရမွာေၾကာက္လုိ႔
ေသရမွာမေၾကာက္လုိ႔။

(၇)

သမုိင္းနိဂုံးခ်ဳပ္ခဲ့ၿပီ
ဂုဏ္ဆုိတာေငြကုိေခၚတယ္
ဘယ္သူတရားပ်က္ပ်က္ ကိုယ္မပ်က္ေစနဲ႔
ျမစ္တစ္ျမစ္ထဲကုိ ႏွစ္ခါျပန္မဆင္းႏုိင္
စိတ္မလုံရင္ တိတၳဳံကုိၾကည့္
အုိဇုန္းလႊာကုိ ကယ္တင္ၾကပါ
အားလုံးဟာ လုိင္ဘီဒုိညာဥ္မွာ အေျခခံတယ္
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ စစ္လုိတယ္
စပါးတားကတ္ဆုိတာ ဘယ္သူလဲေဟ့
ျဖစ္တည္မႈဟာ အႏွစ္သာရထက္ ေရွးက်တယ္။

(၈)

သင္..
ေနထုိင္ဖုိ႔ရာ
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနထုိင္ဖုိ႔ရာ
ဒါမွမဟုတ္
မေပ်ာ္မရႊင္ ေနထုိင္ဖုိ႔ရာ
ဘာမွ
မလုိပါ။
ဥပမာ
ဒီ၀ါက်ေတြက အစ မလုိသလုိေပါ့။     ။

                                   သစၥာနီ
                      (ဟန္သစ္မဂၢဇင္း၊၂၀၀၄၊ ႏုိ၀င္ဘာ)

သမိုင္းဖတ္စာ (ေမာင္ေခ်ာႏြယ္+ေအာင္ခ်ိမ္႔)

 

Download Here

ေဆာင္း

မသိနားမလည္သူေလးလို
နံရံကိုတြန္းဖြင့္ဝင္ နံရံကိုၿပန္ေတြ႕လို႔
ဝကၤပါ...။
ဆိုပါစို႔..........
ထူးဆန္းေထြလာတစ္ခုေပၚမွာအမွီၿပဳရ
ခ်စ္ေမတၱာဟာ အခု
ထီးတစ္လက္နဲ႔ ဆိုက္ေရာက္လာမယ္လား။
ဒီထက္ေကြ႕ေကာက္ဖို႔လည္းမၿဖစ္ႏိုင္ေတာ့
လသာသည္ၿဖစ္ေစ
လမသာသည္ၿဖစ္ေစ
ဘဝကိုလည္းဒီအတိုင္းခံယူကာ
ကိုယ့္အေနအထားနဲ႔ကိုယ္ေနခဲ့။
ေဂၚသဇင္ပန္းေလးေတြပြင့္ေတာ့မယ္လား
ကၽြန္ေတာ္မွားရင္လည္း ခြင့္လႊတ္ဖို႔
တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကေၿပာပါလိမ့္မယ္ခ်စ္သူ....။     ။

                                              ခင္ေဇာ္ၿမင့္

ေတာင္သမန္

လူတစ္ေယာက္
အင္းေရျပင္ကိုၾကည့္ စိတ္ကူးခဲ႔လိမ္႔မယ္
အဲဒီစိတ္ကူးဟာ အခု တံတားျဖစ္လို႔
အဲဒီတံတားေပၚမွာ အခု ကၽြန္ေတာ္တို႔
လမ္းေလွ်ာက္လို႔
အင္းေရျပင္ကိုၾကည့္လို႔
စိတ္ကူးလို႔..။     ။

                ခင္ေဇာ္ျမင့္

လူေဇာ္နဲ႔ နီးစပ္ရာ အသိုင္းအဝိုင္း

ပဲခူးျမစ္အေရွ႕ဘက္ျခမ္းမွာ မိုးေတြညိဳ႕ေနျပီ…

အတြင္းလူနာတစ္ေယာက္ရဲ႕
ေဆးကုသမႈမွတ္တမ္းကို ျပန္ၾကည္႔ရသလိုမ်ိဳး
….လြမ္းတယ္။
ကမ္းျပိဳက်သလို ပဲ႔က်ရင္ခုန္သံေတြ တစ္ဝုန္းဝုန္း
ေျမြတစ္ေကာင္နဲ႔ ရစ္ပတ္ထုတ္ပိုးထားတဲ႔ ညီမေလးရဲ႕ ဓာတ္ပံု
ေသြးမတိတ္ေသးတဲ႔ ျမတ္ႏိုးမႈအဆိပ္ေတြစြန္းေပ
ေဝးျပီ….
ေဝးကြာသြားျပီဆိုတာသိတယ္။
ဘဝရနံ႔ေတြေနာက္ ေရလိုက္ငါးလိုက္
ညီမေလးက စီးဆင္းေမ်ာပါသြား
ငါတို႔ ခြဲခြြြါလိုက္ၾကတယ္။
ဒါေပမယ္႔
ငါ႔ရင္ထဲစူးတဲ႔ အနမ္းေတြ အပြင္႔မပ်က္
ညီမေလးရင္ထဲက အခ်စ္ဦးရုပ္ရွင္ေလးကို ၾကည္႔ေနရ
မိုးေတြရြာေနျပီညီမေလးရယ္….
ဖရိုဖရဲ လိမ္႔က်လာတဲ႔ မ်က္ရည္စက္ေတြပါ…။       ။

                                         ေကာက္ႏြယ္ကေနာင္
                                         သရဖူ ၊ ၂၀၀၃ ၊ ဇြန္။

တေစၦစံပယ္

မိုးေကာင္းကင္ တိမ္တိုက္ေတြထဲလြင္႔ေမွ်ာ
ပင္လယ္လိွဳင္းေတြနဲ႔ ရင္ခုန္
စိမ္းညိွဳ႔သစ္ေတာအုပ္ထဲ ေျပးလႊား
ရိုးမ လက္ေမာင္းေတြေပၚ ခိုနားတယ္...။

တိမ္တိုက္၊ပင္လယ္ ၊ သစ္ေတာ
ေတာင္တန္းအေငြ႔အသက္ေတြနဲ႔
ေလညင္းေလလို ေရာက္လာလိမ္႔မယ္..။

စံပယ္ပန္းရနံ႔ရတယ္
သိလိုက္ၿပီ
လူ႔ဘဝတုန္းက ကဗ်ာဆရာ
ဘယ္ဖက္ပခံုးမွာ သူရႆတီေစာင္႔တယ္
ညာပခံုးမွာ ဗီးနပ္စ္ေစာင္႔တယ္
တိုက္ခန္းေရွ႔မွာ ရပ္တယ္
ကားမွတ္တိုင္မွာ ေစာင္႔ေနတယ္
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ထိုင္ေနတယ္
ေက်ာင္းေပါက္ဝမွာ ရွိေနတယ္
ဘုရားရင္ျပင္ေတာ္ေပၚ ေလွ်ာက္သြားတယ္
အရိပ္အေရာင္ ရနံ႔ေပးတယ္
ေျခာက္ျခားဖြယ္ေန႔ရက္မ်ား
ေၾကကြဲခံစား ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္တတ္သူ...။

စံပယ္ပန္းထဲမွာ
ကဗ်ာဆရာ လိပ္ျပာရွိတယ္
စံပယ္ဝတ္ရည္ထဲမွာ
ကဗ်ာဆရာ အခ်စ္ရွိတယ္
စံပယ္ငံုထဲမွာ
ရင္ခုန္စရာ အနမ္းေတြရွိတယ္
ကမာၻတည္ေအာင္ နက္ရွိဳင္းစြဲလမ္းေနသူပါ
သံသရာထဲ စြဲၿမဲစိုးမိုးေန..။

ထိတ္ခနဲ ရိပ္ခနဲ
ထူးကဲရွတ စံပယ္ပန္းနံ႔ ရလိမ္႔မယ္
အရိပ္အေရာင္ရနံ႔ အသက္ဓါတ္ဆက္ႏြယ္
စိတ္တူ ကိုယ္တူ အျဖဴအစိမ္း ဝတ္သူေလးေရ
မျမင္နိုင္တဲ႔ ကဗ်ာဆရာ လက္ကိုတြဲ
ရင္ထဲရွိသူရဲ႔ ေနရာ
အေသြးအသားထဲမွာ
စံပယ္ျဖဴ တစ္ပြင္႔ တစ္ပြင္႔ တလြင္႔လြင္႔ စီးေမွ်ာ
ေတာေတြ ေတာင္ေတြ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ႔
လြင္႔ပါးတိမ္တိုက္ေတြေပၚ လိုက္ပါခဲ႔
ပင္လယ္ကမ္းစပ္ေတြမွာ လိွဳင္းမူးခဲ႔
သစ္ပင္ေတာတန္းေတြေပၚ ခုန္ကူးခဲ႔
တျခားကမာၻရွိဖူးရဲ႔
ခ်စ္သူသြားေလရာေနာက္ တေကာက္ေကာက္ လိုက္ပါ
ေသဆံုးကဗ်ာဆရာ ဝိညာဥ္ျဖဴတရိပ္ရိပ္
ေႏြးေထြးရွိန္းျမ ရင္ဖို ဝိုးတဝါး......။      ။

                          ေကာက္ႏြယ္ကေနာင္
                          FASHIN IMAGE ,JUNE 1999